พิพิธภัณฑ์วัดนาปัง วัดนาปังมีอายุหลายร้อยปี ในบริเวณวัดมีกุฏิปูนเก่าแก่ที่จัดทำเป็นพิพิธภัณฑ์วัดนาปัง จัดแสดงข้าวของเครื่องใช้ในอดีตของชาวบ้าน เมื่อปี พ.ศ. 2538 วัดนาปังสร้างกุฏิหลังใหม่และจะทำบุญฉลอง ชาวบ้านประชุมกันและมีโครงการจะรื้อโฮงครูบาบุญศรีเพื่อให้มีพื้นที่กว้างขวาง แต่กลุ่มอนุรักษ์ภูมิปัญญาชาวบ้าน ได้ขอให้ไม่รื้อถอน โดยจะใช้กุฏิหลังเก่านี้เป็นที่จัดแสดงเครื่องมือเครื่องใช้ที่บรรพบุรุษของชุมชนเคยใช้ทำมาหากิน ต่อมาปี พ.ศ. 2542 รร.น่านนครเห็นความสำคัญของแหล่งเรียนรู้ชุมชนนี้ จึงเสนอโครงการปรับปรุงพิพิธภัณฑ์โดยมีบริษัทเอกชนร่วมสนับสนุน และมีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา จ.น่าน และมหาวิทยาลัยนเรศวร จ.พะเยา มาช่วยปรับปรุงรูปแบบการจัดแสดงให้เป็นระบบและน่าสนใจยิ่งขึ้น
สิ่งที่น่าสนใจ
พิพิธภัณฑ์วัดนาปัง เดิมคือ "โฮงครูบาบุญศรี" หรือกุฏิสงฆ์ของครูบาบุญศรี อินต๊ะสาโร อดีตเจ้าอาวาสวัดนาปัง ก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ.2489
หัวเรือแข่ง หัวเรือแข่งรูปพญานาคแบบดั้งเดิมของน่านทั้งสามหัวที่มีอายุนับร้อยปีนี้ เป็นแรงบันดาลใจในการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์วัดนาปัง หัวเรือเก่าแก่ที่สุดของเรือที่มีชื่อว่า นาปังคว้างน่าน หมายถึงเรือลำใหญ่และยาวมากขนาดเวลาพายกลับเรือจะขวางลำน้ำน่าน หัวเรือต่อมาของเรือขนาดกลางชื่อ คำปิ๋ว หมายถึงเรือที่มีความเร็วแล่นฉิว หัวเรือสุดท้ายชื่อ กางวิ๊ด แปลว่าคางสั้น อันเป็นเอกลักษณ์ของงานแกะสลักหัวเรือของช่างพื้นบ้านที่แกะสลักรูปหัวสัตว์ฺให้มีปากล่างสั้นกว่าปากบน การตั้งชื่อเรือแข่งจะบอกลักษณะของเรือ ซึ่งชาวบ้านจะตกลงตั้งชื่อกันเอง
หอธรรม สันนิษฐานว่าสร้างราวปี พ.ศ. 2400 สมัยเจ้าอนันตววรฤทธิเดช เป็นงานของช่างชาวบ้านที่งดงามมาก
ไปเที่ยว
